--------------------------
 
Quarter to 3am na ng maisipan ni Sandy na tumayo na at umuwi.
 
"I really think na kailangan mo na talagang umuwi." Sabi ni Prince.
 
"Yeah, pumunta lang talaga ako para i-check si Dychie. Good thing nagising na sya, and nice having this one on one talk with you, again." Malawak ang ngiti nya. Noong mga panahon na balewala lang sya sa asawa nya ay ito ang palaging nasa tabi nya. Sino ba ang hindi makaka miss dito?
 
Sinipat ng lalaki ang wristwatch nito. "Actually, pwede kitang maihatid. Sigurado naman ako na umaga na magigising si Dychie."
 
Umiling sya. "No, it's fine. Dito ka na lang. May kasama naman ako'ng driver. Mas okay na pag gising nya, nandito ka. And get some sleep, grabe na ang yeybugs mo." Biro nya.
 
Natawa ang lalaki. Yumuko ito at nagkamot ng ulo.
 
He walked her through the exit.
 
Alam mo yung feeling ng ang creepy ng paligid? Of course, it's a hospital, for God's sake! At mag a alas tres na. Hindi naman na talaga pwede ang magpapasok ng visitors pag lagpas 10pm na, but iba na ang maimpluwensya at kilala ang mga taong nasa paligid mo.
 
Kalat ang ilang agents ng Chiamera sa loob at labas ng hospital. Talagang bantay sarado ang mga ito. Naka park sa tapat mismo ng exit ang kotse na gamit nya. Nagsama sya ng driver dahil delikado talaga. Alam nya na maaari syang puntiryahin dahil well, asawa na sya ni Aled.
 
She hugged Prince.
 
Halatang nagulat ang lalaki, pati na ang ibang Chiamera na naroon, pero wala syang pakealam. Miss nya na ang lalaki, besides, hindi naman siguro malisyoso ang mga ito.
 
"Thanks. Get some sleep." Sabi nya.
 
Pinagbuksan sya nito ng pinto. "Ingat kayo ha?"
 
Tumango sya at inutusan na ang driver na umalis na.
 
Alas kwatro na sila nakarating ng Quezon City. Tinawagan nya na lang si Aileen upang buksan ang gate. Agad nyang tiningnan kung bukas ang ilaw sa kwarto ng asawa, pero sarado. Either hindi pa ito umuuwi o tulog na. Napailing sya.
 
"Andyan na?" Tanong nya kay Aileen.
 
"Naku, hindi ko ho alam. Hini ko po narinig dumating, baka wala pa."
 
Napabuga na lang sya ng hangin. Inisip nya na lang na talagang importante ang pinag-uusapan ng asawa nya at ni Ysabelle. Hinubad nya ang heeled shoes nya at binitbit na lang iyon paakyat sa kwarto nya.
 
Gamit ang ilaw ng cellphone nya ay inilapag nya ang sapatos nya sa shoe rack na nasa gilid lang ng pinto ng kwarto nya, akmang kakapain nya na ang switch ng ilaw ng kwarto nya ng makita nyang bukas ang bedside lampshade, at naka upo si Aled sa gilid ng kama nya.
 
"What the- bakit andito ka?" Imbes ay natanong nya.
 
His arms were on his chest. Nakatitig ito sa kanya.
 
Inilapag nya ang bag nya sa tokador nya at binuksan ang ilaw. Tinanggal nya ang suot nyang cardigan at isinabit ito sa rack ng mga cardigan nya sa loob ng build in closet nya.
 
"San ka galing?" Sumunod ang lalaki sa kanya.
 
"Sa hospital. Ikaw? San ka galing?" Tanong nya, not looking at him.
 
Dumiretso sya sa sink at nag hilamos. Sumundo din ang lalaki.
 
"The hell you went there! Ano'ng oras na ba?! Tingin mo ba safe pa ang gumala ka ng ganitong oras?!" Halatang nag titimpi ito. Hindi pa kasi todo ang paglakas ng boses nito.
 
"HIndi ako gumala. I went there dahil nagising na si Dychie."
 
"What? Bakit hindi mo sinabi?"
 
"Well, busy ka. Nakikipag usap ka sa Ysabelle mo." Sabi nya habang nagpupunas na ng towel sa mukha.
 
"What? Ysabelle ko? And what does that means?" Salubong na ang kilay nito.
 
"Wala, meron ba?" Humarap sya dito.
 
Hindi ito nagsalita kaya naglakad na sya pabalik sa kama nya. Papatayin nya na sana ang ilaw ng piglan nito ang kamay nya.
 
"Are you jealous of her?" Sabi nito.
 
"Why, may dahilan ba para mag selos ako?" She was generating a very genuine smile.
 
"Stop mocking me, Cassandra!" This time ay malakas na ang boses nito.
 
"I am not mocking you. Bakit ba apektado ka masyado?" Naiirita na sabi nya.
 
"Then why are you being like that?" He still insisted.
 
"Go away. Matutulog na ako." Itinulak nya ito.
 
Imbes ay hinila sya nito pabalik at yinakap sya. Hindi sya nagsalita.
 
Bakit isang yakap lang nito, parang wala na ang lahat? Parang super secured ang pakiramdam nya. Yung tipong may bomba na sasabog pero nung yinakap nya, parang tumigil ang clock?
 
"Let's not fight, babe. I miss you." He kissed her on the forehead.
 
Ano pa ba ang dapat sabihin nya?
 
Then he startedk giving her little kisses on her nose, eyes and cheeks.
 
Then her lips.
 
It's very gentle
 
Then they were kissing. He turned off the lights, they went into her bed.
 
Aled's on fire. He was mumbling "i love you's" in every kiss.
 
Unti unti nitong binuksan ang butones ng suot nyang blouse, then he caressed her waist up to her back, unhooking her bra. Lahat ng nadadampihan ng kamay nito ay tila nagliliyab na rin. There's no turning back. Just like the first time, Aled never failed to make her feel real sexy.
 
He was now kissing her on her neck. It's her turn now to unbuttoned his shirt. Itinulak nya ang lalaki at sya na ang dumagan dito. Mas madali ang pag tanggal ng pagkaka butones ng polo nito. Hinila sya nito and she was under him again, without his polo this time.
 
Their bodies met. She started caressing his head down to his buttocks.
 
She can already feel his hardness towards her.
 
She then started to unbuckle his belt. He made way to make it easier.
 
A moment later and her room was full fo their scattered clothes. They were both naked under her bed's comforter.
 
"B-babe.." Hindi nya mapigilan ang tila pagdedeliryo nya.
 
"Babe i love you..." He said finally as he enters her.
 
 
 
 
 
-------------------------------------
 
 
 
 
 
 
"I want to go home."
 
Inilapag ni Prince ang hawag na paper bags na naglalaman ng mga pagkain para kay Dychie. Ipinabili nya ito sa mga tauhan nya habang hindi pa gising si Dychie. Pagbalik nya, gising na ito at iyon nga ang bungad nito sa kanya.
 
"Gising ka na pala." Sabi nya.
 
"Prince, i want to go home. A-ayoko na rito. Hindi ako sanay sa hospital." Pakiusap nito.
 
"P-pero, tatanungin ko na muna ang mga Doctor kung pwede-"
 
"Please. Okay naman na ako. I feel better. Kailangan ko lang siguro ng pahinga. Hindi naman ako aalis, mas comfortable lang ako kapag nasa bahay ako."
 
"Oh, okay. I'll talk to the Doctors. Kapag sinabi nila na pwede na, I'll take you home. And, bumisita nga pala ang Daddy mo. He's so angry but i already talked to him."
 
Ngumiti ito. "Yeah, i might have heard his voice while i was still in the deep sleep."
 
"Kumain ka na muna. Here." Inilabas nya ang mga pagkain na nasa paper bags.
 
"Aren't you going to ask me what happened?" Maya maya ay tanong ng babae.
 
"Baka sumakit na naman ang ulo mo. Nag iinvestigate na ang mga pulis."
 
"Well, okay. Malabo din kasi sa isip ko, although natatandaan ko na nga yung mga sinabi mo." Kibit balikat na sabi nya. Akmang susubuan sya ni Prince ng tumanggi sya. "K-kaya ko na." Kinuha nya ang tinidor.
 
Spaghetti iyon with meatballs.
 
"Okay. Kumain ka na muna, I'll see your doctors."
 
Tumango si Dychie, at pinuntahan nya ang mga Doctor nito.
 
Pagbalik nya ay nadatnan nya na roon si Roberto.
 
Hindi pa sya nakakapagsalita ay nagsalita na ang lalaki.
 
"I'll take her home." Sabi nito.
 
"O-okay. Pwede na raw sya umuwi sabi ng mga doctor. She needs rest and vitamins." Sabi nya.
 
Wala pang isang oras ay umalis na ito, kasama si Dychie.
 
Sya naman ay dumiretso na rin sa pad nya. Pinabalik nya na sa Chiamera office ang mga tauhan nya. He badly needs sleep, lots of it. Pakiramdam nya ay bibigay na sya sa antok habang nagmamaneho sya. Mabuti na lang at walang traffic kaya hindi rin sya nagkaroon ng time na lalo pang antukin.
 
Muntik ng mawala ang antok nya ng makita kung sino ang nakahiga at natutulog sa sofa nya.
 
Nalaglag ang hawak nyang susi ng kotse nya at nagising ang babae.
 
"Umuwi ka na pala." Sabi nito.
 
"Why are you here Ysabelle?" Salubong ang kilay na tanong nya.
 
Umupo ito at humarap sa kanya. Kahit magulo ang buhok nito at kalat na ang eyeliner at napaka ganda pa rin ng babae. Her high heeled shoes were scatted on the floor.
 
"Hindi na ba ako welcome dito?" Tanong nito.
 
"You know that's not what i meant." Sabi nya, naglakad papasok sa kwarto nya. Hinubad nya ang jacket nyang suot at tinapon sa laundry bin.
 
Sumunod ang babae. "I'm sorry. Hindi mo pa rin pala pinapalitan ang password."
 
"I don't have time. Besides, ikaw lang ang pinagsabihan ko na hindi Chiamera. At Orion ka pa" Humiga sya sa kama at pumikit.
 
Naramdamdaman nyang tumabi ang babae sa kanya, ngunit naka indian seat ito paharap sa kanya.
 
Dumilat syang muli. "What?"
 
"I told Aled."
 
Tumaas ang kilay nya. "You told him what?"
 
"Actually, hindi ko sinabi. I tried to seduce him last night." Naka ngiwi na paliwanag nito.
 
Napa bangon sya sa sinabi nito. "What?!
 
"Oh, wait. Relax ka lang."
 
"Paano ako magrerelax? Nakita mo nang may asawa na yung tao! Ang sabi ko sayo, layuan mo na lang sya." Tila ay nairita sya sa babae.
 
"Hey. Hindi naman nya ako pinatulan. Yun nga yung sad part." Nakasimagot na ito.
 
Nakahinga sya ng maluwag. "Buti naman. Sad part ka dyan. Hinintay mo pa kasi na ma reject ka. I told you-"
 
"Oo na. Sinabi mo na umiwas ako. Eh nakainum kami kagabi."
 
"It's not an excuse!"
 
"Masyado kang sensitive! Alam ko naman na mahal na mahal mo yung asawa nun. Bakit ba kasi ayaw mo pumayag na paghiwalayin na lang natin sila." Nakanguso na sabi nito
 
"Kahit biro pa yan, ayoko ng ganyang biro. Pwede ba? Hindi ako kagaya nyo ng Sophia na yun."
 
"Excuse me! I am not delussional like her! Matagal ko ng gusto itumba yun eh. Sabi kasi ni Aled hindi daw threat. Hayan ang hindi threat, pina kidnapped pa sya."
 
"Hay, tumigil ka na Ysabelle. One rejection is enough."
 
"Imbes na i comfort mo ako, sinisermonan mo pa ako. Kainis ka!"
 
Hinila nya ang babae at hinila pahiga. He hugged her.
 
"Tama na, okay? In the first place, ayoko na mapalapit ka sa kanya. Nagpilit ka kasi."
 
She hugged him back.
 
"How can i resist his charm diba? But yeah, i'll stop. Sana lang talaga hindi magbago ang tingin nya sa akin."
 
Ysabelle slept in his arms.
 
Halos isang taon na ng huli nya ito'ng makita. Mula ng pagbakasyunin ito ni Aled ay hindi rin ito nakipag communicate sa kanya. They've been the brother and sister they never had.
 
Nagkakilala sila sa ampunan. Sila ang naging pinaka close. Nauna lang itong ampunin kaysa sa kanya. By the time na naampon na sya ni Roberto, Ysabelle was brough to states by her rich adopted parents. Maganda na noon pa si Ysabelle, who's real name is actually Isabella. Kasabay ng pagpalit nya ng apelyido, nagpalit rin ito ng pangalan, at well, ng itsura.
 
Nagkita na lang sila one time, ibang iba na ito. Napakaputi na nito at napaka kinis. Morena ang babae dati, at may ilang sugat dahil sa kagat ng lamok at hindi maiwasang sugat dahil sa paglalaro. Ang sabi ni Ysabelle, ang ilong lang daw nito ang talagang pina opera.
 
Kaya daw ito ang inampon ng mag asawa dahil hawig nya daw ang namatay nitong anak. Kaya rin pina retoke ang ilong nya dahil para maging tuluyan nya na itong kamukha. Mababait naman daw ang mga ito, minsan lang daw eh talagang perfectionist.
 
Sa loob ng dalawang taon ay pinag aral daw sya ng pag piano at pag violin. Lingid sa mga ito at nag-aral din ito ng martial arts. At dahil sikat ang St.Bernard ay dito sya pinag aral ng college ng mga adopted parents nya.
 
Doon nito nakilala si Aled. Ang sabi ni Ysabelle, love at first sight daw, kahit sinungitan na sya ni Aled. Nang ikwento sa kanya ng babae ang nangyari ay agad nya na ito'ng sinabihan na umiwas na lang dahil nga hindi rin sya nito papansinin.
 
But he was wrong. Nakitaan ng galing ni Aled si Ysabelle sa martial arts, at nirecruit ito.
 
Doon rin nalaman ni Ysabelle ang ties nya sa undereground society.
 
And the rest is history.
 
Hindi nga lang alam ni Aled ang ugnayan nila ni Ysabelle.