Zhilux' POV.
       When the doctor finished, he immediately advised Andeng to rest so that her former strength and vigor would return, which Andeng immediately followed.
"How's my best friend?" Tanong ko.
"She is fine now, but due to an incident that may have shocked her or traumatized her, she had short time memory loss. But you have nothing to worry about because it's normal. Her memory will return in just a few days or weeks." Mahabang litanya nito. Tumango naman kami sakaniya.
Nag iwan pa ito ng gamot na kailangan ipainom kay Andria na maaaring makatulong upang mas mapadali ang pagpapagamot kay Andeng bago ito tuluyang umalis.
Napatingin naman ako kay Andria na mahimbing ng natutulog. Tapos na rin itong kumain kaya komportable na siya ngayong matulog.
"She'll be fine." Bulong saakin ni Keila bago tinapik ang balikat ko. Tumango naman ako sakanya bago ngumiti.
"I know."
"She had been through a lot." Rinig kong bulong ni Keila at malungkot na napa buntong hininga. "We all did." Pagtatama ko sakaniya.
"But we all know na mas naaapektohan siya kesa saatin," tumigil siya saglit bago ininom yung juice na ngayon ko lang napansin na hawak nya pala.
"naalala mo, nagkagulo ang lahat noon. Nagkaroon ng malaking lamat sa pagitan ni Zrindle at Sunny, halos mag patayan ang mga taong pumanig sa bawat isa sa kanilang dalawa. Habang si Andria, naiyak sa isang tabi. Hindi alam ang gagawin dahil parehas niyang mahal sila Sunny at Zrindle, siya pa mismo ang gumawa ng paraan para maayos ang misunderstanding na 'yon." Mahabang litanyang dugtong nya.
"I know, until we all found out na si Kyle ang may kagagawan noon dahil nag seselos sya kay Sunny kaya siniraan niya ito kay Zrindle. Galit na galit noon si Andeng, pero hindi niya magawang saktan si Kyle. That's how fragile she is." Pahabol pa nitong saad habang inaalala ang nangyari kaya ito napapangiti.
She's really one of a kind.
"She may be strong physically, but she's a fragile one mentally and emotionally." Ani ko at muling pinaka titigan ang mala anghel na mukha ni Andeng ngunit pag nangalit ay nag aalab at bumabagsik.
"Matatanggap niya rin ang pagkawala ni Vriany, soon." Sabay kaming napalingon ni Keila kay Zavier na prenteng nakaupo sa may couch.
"Paano kong hindi?" Nag aalala kong tanong, knowing her, it'll take more than a month for her to finally accept what happened, and that's for sure.
"She needs to, marami pa siyang kailangan malaman. Marami pa siyang sikretong kailangan ibunyag. Mga bagay na tayo tayo lang ang makakagawa." Sabi nya at sumimsim naman sa kape na hawak niya.
He's right.
Lalo na ngayon, mukhang mas lalong hindi kami ligtas. Lalo na si Andria. Kailangan matigil na ito.
Sunny's POV.
                   1week had passed and she finally remembered everything that happened in our old house. Kaya ito ako ngayon. Nakatingin lang kay Andria na kanina pa tahimik na naiyak habang nakatingin sa larawan ni Vriany.
As expected, she freaked out when she remembered how did Vriany die.
Kanina pa namin siya pinapakain, ngunit para lang kaming hangin. Hindi niya kami binabalingan ng tingin, hindi man lang kami kinikibo, lalong lalo na ayaw niya rin kumain kahit pinag order na namin siya ng paborito niyang Jollibee.
Oo, mahilig siya diyan. Lalo na sa fries at sundae na lagi niyang pinag papartner. Nako, napaka siba nito, hindi man lang namimigay e.
"A-ate.." Nahikbi nitong sabi.
Pare parehas namang nabaling ang atensyon namin kay Andria, dahil sa wakas ay nag salita na ito.
Agad ko siyang dinaluhan at umupo sa harapan niya. Tumabi naman saakin si Zrindle at hinawakan sa kamay si Andria
"Ano 'yon?" Tanong ko.
"N-nasaan iyong binigay ni Vriany, bago siya nawala?" She answered me with another question that made me frown but then I looked at Angel para ibigay kay Andria ang iniwan saamin ni Vriany.
Hanggang ngayon ay wala pa ni-isa saamin ang may alam kung ano ang nilalaman noon. Ni-hindi rin namin ito pinakialaman dahil alam naming lahat na gusto ni Vriany na si Andeng ang unang tao na makaalam ng laman non.
Napakurap kurap ako ng marinig ko si Andria na bumuntong hininga. Nag katinginan naman kami ni Zrindle.
"I-i'm keeping this with me." Mahina nitong saad, tumango naman ako sakaniya.
Nang tumayo ito ay tumayo na rin kami ni Zrindle. Pinakatitigan ko si Andria na namumula ang ilong at namamaga ang mata dahil sa kakaiyak.
I smiled at her. She doesn't deserve this.
I wiped her tears at inayos ang mga strand ng buhok nitong nakahambala sa mukha niya.
"Stop crying now, makakaganti rin tayo sa ginawa nilang pagpatay kay Vri. Never fear, makakamit rin natin ang hustisyang nararapat para sakanya." Wika ko sakaniya na dahilan para mapangiti siya. Isang mapait na ngiti.
Agad ko siyang hinila upang yakapin dahil kahit anong minuto ay babagsak na ang luhang kanina ko pa pinipigilan.
Hinding hindi kami titigil hanggat hindi nagbabayad ang mga taong dapat na magbayad sa nangyari sa kaibigan namin.
At ayan ang sinisiguro ko sainyo. Pag babayaran nila ang lahat ng ito.
Andria's POV.
           "Love?" Napatingin ako sa pintuan ng magbukas ito at bahagyang sumilip si Khalil na nakangiti. Nginitian ko ito at inilapag ang hawak kong laptop.
Sinalubong ko ito ng yakap na siya namang ginantihan nya. "How are you?" Tanong niya. "I'm good naman, how about you, my love? How are you?"
Pagka-tanong ko noon ay tumingin ang mga mata nitong pagod saakin bago muling ngumiti. "I'm tired that's why I'm here because I want to rest with you." Pabulong na nitong sagot. Naramdaman ko naman ang pag init ng pisngi ko kasabay ng pag silay ng isang munting ngiti sa aking labi.
Sa tuwing may sasabihin talaga siyang ganito ay halos magkumawala ang puso ko dahil sa halo halong emosyon ang nararamdaman ko.
Agad ko siyang tinulak pahiga ng kama ko at inilagay sa bedside table ko ang laptop. Nakasuot itong formal attire ngayon, sahil kakagaling niya lang sa kumpanyang kaniyang pag mamay-ari.
Niluwagan ko ang necktie nya at inalis ang mga sapatos at mediyas niya tsaka inilagay sa isang tabi. Pinahubad ko sakaniya ang polo na suot niya.
Napaiwas naman ako ng tingin nang makita ang topless nyang katawan.
"Love?" Malalim ang boses nitong tawag saakin kaya napalunok ako. "Y-yes?" Tanong ko ng hindi pa rin siya binabalingan ng tingin.
"Look at me."
A-ano daw?
"Why?"
"I said, look at me." Napalunok ako ng mas lumalim ang boses nito.
"I'll just go get you—u-uhm.. a t-shirt and a pajama. You need to change na." Pinilit kong hindi mautal at tumalikod sakanya.
Maglalakad na sana ako palabas ng kwarto ng maramdaman ko ang pag hila saakin ni Khalil na ngayon ay nakatayo na at titig na titig saakin.
Nanlaki ang mata ko ng hapitin nya ang bewang ko palapit sakaniya at walang pasa pasabing nilukumos ako ng halik.
Nung una ay hindi ko tinutugon ang mga halik nya but then I just found myself responding to his kisses and wrapping my arms in his nape to deepen the kiss.
He carried me to the bed and pinned me down. I even felt him intertwined our hands. His kisses trails down to my neck making me gasps. "ohh love.." I moaned.
He smirked at me and his eyes were full of admiration and desire looking at me.
"I love hearing your little moans." He huskily whisper and starting to kiss me again hanggang sa may nangyari na nga saamin.